اینترنت انعطاف پذیری بیشتری را در مورد ساعتهای کاری و موقعیت جغرافیایی فراهم می‌سازد بویژه با گسترش اتصالهای پرسرعت و نرم‌افزارهای کاربردی وب. امروزه اینترنت تقریباً از همه جا و به طرق مختلفی قابل دسترسی است، بویژه از طریق دستگاههای متحرک اینترنتی (Mobile Internet Device)، تلفن همراه، جعبه‌های بازی دستی(Handheld Game Console) و مسیریابهای سلولی(Cellular Routers) که به کاربران اجازه می‌دهد که هرکجا شبکه‌های بی سیم وجود دارد به اینترنت متصل شوند. با وجود محدودیت اندازه صفحه کوچک دستگاههای جیبی، خدمات اینترنت مانند وب و پست الکترونیک قابل استفاده‌اند. اینترنت همچنین بازار بزرگی برای شرکتها شده‌است. برخی از بزرگترین شرکتهای دنیا با بهره گیری از ماهیت کم هزینه تبلیغات و دادوستد اینترنتی (که به دادوستدالکترونیک(E-Commerce) مشهور است) بزرگ شده‌اند.این سریعترین راه برای انتشار همزمان اطلاعات بین افراد متعدد است. اینترنت متعاقباً راه و رسم خریدکردن را نیز متحول ساخته‌است. به عنوان مثال یک فرد می‌توانند کالایی مانند یک لوح فشرده(CD) را به صورت برخط(Online) سفارش داده و ظرف چند روز آن را از طریق پست دریافت کند و یا مستقیماً آن را در رایانه‌اش بارگیری(Download) نماید.اینترنت همچنین امکانات بزرگی برای بازاریابی شخصی (Personalized Marketing) به ارمغان می‌آورد و بیشتر از هر رسانه تبلیغاتی دیگری به یک شرکت امکان تبلیغ خصوصی محصول برای یک فرد و یا گروهی از افراد را می‌دهد.از نمونه‌های بازایابی شخصی می‌توان به اجتماعات برخطی چون Facebook، Orkut، ،Twitter، Friendster، Myspace و مشابه آنها اشاره کرد که هزاران کاربر به عضویت آنها در می‌آیند تا خود را تبلیغ کنند و به صورت برخط دوست بیابند. بسیاری از آنها نوجوانان و جوانان بین ۱۳ تا ۲۵ سال هستند.وقتی که آنها خود را تبلیغ می‌کنند، علایق و سرگرمی‌های خود را نیز تبلیغ می‌نمایند و شرکتهای بازاریابی برخط(Online Marketing) نیز از آن سود می‌جویند تا به اطلاعاتی در مورد اینکه هریک از این کاربران معمولاً جه کالاهایی را به صورت بر خط می‌خرند، دست یابند و محصولات شرکت خود را برای کاربران مورد نظرشان تبلیغ کنند.

در اواخر دهه شصت و در جريان جنگ سرد ، دولت ايالات متحده تصميم گرفت که راهي را ابداع کند که از طريق آن در هنگام حملات اتمي ، خطوط ارتباطي باز باشند. در گذشته براي انجام اين کار يک مرکز کنترل وجود داشت که وظيفه انتقال پيام ها را بر عهده داشت . اگر يکي از اين مراکز مورد بمباران قرار مي گرفت تمامي شبکه ها از کار مي افتاد. در نتيجه اداره تحقيقات روي پروژه هاي پيشرفته (ARPA) تصميم به ايجاد يک شبکه کامپيوتري بدون مرکز کنترل گرفت و در اوايل دهه نود شبکه ARPA تبديل به اينترنت شد.

 

 اينترنت، در ساده ترين تعريف، عبارتست از کامپيوترهايي که در سراسر دنيا به هم متصل هستند، شبکه ای که اين کامپيوترها را به يکديگر متصل می سازد، و متدهای انتقال اطلاعات روی اين شبکه. اينترنت يک چيز مستقل نيست که ديگران کامپيوترهايشان را به آن متصل کنند. بلکه اينترنت خود حاصل بهم پيوستن اين کامپيوترهاست. در واقع وقتی به کامپيوترهای يک سرويس دهنده اينترنت (ISP) متصل می شويد، کامپيوتر شما هم جزئی از اينترنت می شود.

اينترنت به انواع بسيار گوناگونی از سرويس های مخابراتی ، از خطوط ساده تلفنی گرفته تا کابل های نوری پر سرعت و کانال های ماهواره ای، متکی  است. اگر اين کانال های مخابراتی را بزرگراه اينترنت بدانيم، مسيرياب ها (routers )  کامپيوترهايی که بر انتقال اطلاعات بين نقاط مختلف نظارت می  کنند، پليس های راهنمايی آن هستند